Bazı anlar vardır ki sevilen bir hissi canlandırır insanın yüreğinde....
Eski zamanlarda, internetin olmadığı hatta...
Sevdiğim hikayeleri, şiirleri, yazıları bir ajandaya not ederdim...
Kimin olduğunu bilmeden çoğunlukla....
Gazete küpürlerinden kestiklerimi de yapıştırırdım...
Sebepsiz açıp okumayı severdim çoğunlukla...
Bir de çilingir sofralarında sık sık çıkardı o defter...
O sofrada vardır çünkü bir yürek yangını olan...
Ama merhem, ama tuz olurdu kelimeler....
Akıllısından değil hiç yoktu o zamanlarda telefonlarımız...
Bolca kelimelerimiz, bolca sohbetimiz, bolca gülümsememiz vardı "an"a dair...
İşte böyle bir akşamda şimdi nerede olduğunu bilmediğim bir yürek anlatmıştı bu hikayeyi....
Hafızama kazımalıyım diye diye dinlemiştim...
Sonra da defterime not etmiştim, aklımda kalan şekliyle...
Deniz yıldızı hikayesini....
Bu hafta sonu yaşadığım "an"lar hafızama geri getirdi deniz yıldızı hikayesini...
Bir zamanlar, yazmaya başlamadan önce sürekli okyanus sahilinde yürüyüşe çıkan bir bilge adam varmış...
Yine böyle bir gün, kıyı boyunca ilerlerken yaşlı adamın gözüne kumsalda dans eden bir insan silüeti çarpmış... Adam meraklanmış ve dans eden kişiyi görmek için adımlarını hızlandırmış...
Yaklaştıkça bu kişinin genç bir adam olduğunu ve aslında dans etmediğini fark etmiş.
Sahildeki genç adam birkaç adım koşuyor, yerdenbirşey alıp okyanusa fırlatıyormuş...
Adam biraz daha yaklaşınca merakla sormuş genç adama;
- Günaydın, ne yapıyorsun böyle?
Genç adam durmuş, başını kaldırmış ve yanıt vermiş...
- Okyanusa deniz yıldızı atıyorum.
- Sanırım şöyle sormalıydım demiş adam.. Neden okyanusa deniz yıldızı atıyorsun?
- Güneş çoktan yükseldi ve deniz çekiliyor. Eğer onları suya atmazsam ölecekler demiş genç adam...
- Ama delikanlı görmüyor musun ki kilometrelerce sahil var ve baştan aşağıya deniz yıldızlarıyla dolu. Hiçbir şey fark ettirmeyecek yaptığın şey...
Genç adam kibarca dinlemiş, eğilerek yerden bir deniz yıldızı daha almış ve dalgalanan okyanusa doğru fırlatmış.
- Bunun için fark etti....
Bu cevap adamı şaşırtmış, ne söyleyeceğini bilememiş. Geriye dönmüş, yazısının başına geçmek üzere kulübesine gitmiş. Gün boyu bir şeyler yazmaya çalışırken genç adamın görüntüsü önünden gitmemiş..
Aklından çıkarmaya çalışmış, bir türlü olmamış. Nihayet akşama doğru fark etmiş ki, o koca bilim adamı, o büyük şair, bu gencin davranışının özünü kavrayamamış. Çünkü bu gencin aslında yaptığının evrende bir gözlemci olmayı ve bir fark yaratmayı seçmek olduğunu anlamış.
Utanmış...
O gece sıkıntı içerisinde yatmış.
Sabah olduğunda birşey yapması gerektiğini düşünerek uyanmış.
Yataktan kalkmış, giyinmiş, sahile inmiş ve o genç adamı bulmuş..
Ve bütün sabahı onunla okyanusa deniz yıldızı atarak geçirmiş....
Lafın özü; fark yaratabileceğimiz güzel bir hafta olsun hepimiz için....
Kısa not:
Bu öykünün Loren Eiseley tarafından yazıldığı söylenmiş birkaç kaynakta ama tam olarak emin değilim bu bilginin doğruluğu konusunda. Yine de buraya not etmek istedim...