Sevgili Ayşe çok güzel bir fikir attı ortaya... İşte burada ...
Kayıtsız kalmak imkansızdı tabi ki :)
Unuttuğumuz o kadar yazımız, anımız var ki !!!
Bundan sonra ayda bir kez mutlaka Nostaljik Pazartesi olacak bu blogta :)
Şimdi tamamen seçmece yaptığım yazıya taaaaaa 2008'e gidelim..
İlk yıllarıma :)
Hep özenmişimdir yağmurlu günlerde arap bacı olup camdan bakarken kahvemi yudumlamaya :))) Ama inatla yağmurlarda hep bir koşuşturmaca, bir yetişmece, bir ıslanmaca....
Ahhh canımın içi sende benimle birlikte yağmurda yollardasın. Biliyorum çok erken başladın sabah-akşam yollarda olma haline.... Yolları eğlenceli hale getirmeye çalışmam sırf bu nedenledir... Bıkma, isyan etme diye...
Çocukluğumda ben de senin gibiydim. Her sabah ve her akşam anneannem ve ev arasında mekik dokurdum. Okumayı öğrendiğimde annem plakaları, tabelaları okuturdu bana oyalanmam için. Teyzen bize göre daha şanssızdı minik kuşum. Ama inan hiç isyan etmeden kilometrelerce yol yürürdü sırf bakıcıda kalmamak için. O zamanlar Malatya'daydık ve annem köy okulunda öğretmendi. Otobüsü kaçırdıklarında minicik adımlarıyla annemin koşmasına eşlik ederdi. Mutlaka onunda oyalanmak için annemle oynadığı oyunlar vardı... Biz şimdi o günleri arada hatıralarımızın arasından çıkartıp gülümseyerek anlatıyoruz. Büyüdüğünde sende öyle yapacaksın biliyorum...
Anne şimdi bunu bana neden anlattın diye sorma; çünkü bilmiyorum.... :)
Yazının orjinal hali ahada burda...
Mutlu haftalar ♥